Быць кіраўніком - гэта цікава, але не проста, паколькі знайсці залатую сярэдзіну паміж слабахарактарны і лішкам ўлады ў стылі кіраўніцтва вельмі складана. Ваша праца напрамую залежыць ад вашых падначаленых, а для таго каб агульная праца выйшаў прадуктыўным (за што вы і адказваеце), вам неабходна знайсці рычагі ўздзеяння на людзей, з якімі вы працуеце. Пра тое, як заваяваць павагу падначаленых, мы пагаворым у гэтым артыкуле.
Каб заваяваць аўтарытэт у падуладным вам калектыве, памятайце аб наступным:
- Выконвайце субардынацыю на працы. Падначаленыя не павінны становіцца ні вашымі ворагамі, ні сябрамі. Нават калі па-за сценамі офіса вы добрыя прыяцелі, не варта дэманстраваць адносіны на працоўным месцы. Ня выяўляйце фамільярнасць самі, і, тым больш, не дапускайце яе ў адносінах да сябе.
- Ужывайце веды на практыцы. Вы павінны быць дасведчаныя не толькі ў сваёй прафесійнай галіны, але і метадах працы з падначаленымі, каб быць падрыхтаваным да розных сітуацыях. Разумны начальнік, павінен быць, у першую чаргу, разумным чалавекам.
- Вы павінны бездакорна разбірацца ў працы, якую выконвае ваша арганізацыя. Не, не трэба выконваць абавязкі за падначаленых, аднак неабходна быць у курсе, каб мець кантроль над імі. Так вы не дазволіце сябе падмануць - падобныя жарты асабліва любяць рабіць сотрудники- «старажылы» над маладым кіраўніцтвам.
- У сваім кіраўніцтве, перш за ўсё, абапірайцеся на мэты кампаніі, затым - на свае, а пасля - на мэты падначаленых. Не варта цярпець невыкананне працоўных абавязкаў, нават калі ў жыцці супрацоўнік выдатны чалавек. Адначасова, не трэба занадта дэманстраваць сілу, хвалеце вашых падначаленых, калі яны гэтага заслугоўваюць. Калі вы пытаеце, навошта, бо добрае выкананне сваіх абавязкаў за зарплату - гэта нармальна? Паверце, пахвала прыемная кожнаму, ад вас не станецца, а чалавек адчуе сваю каштоўнасць на гэтым месцы.
- Трымаеце ў галаве стратэгію. Намышляйце далей сённяшняга дня - што будзе заўтра, праз месяц, праз год? Пераключайцеся з кароткатэрміновай перспектывы на доўгатэрміновую, каб прадставіць, які вынік ад цяперашніх дзеянняў вы атрымаеце праз канкрэтны прамежак часу.
- Не цісніце на падначаленых вам людзей. Можна і трэба выказваць канструктыўную крытыку, але толькі асабіста і сам-насам. Калі ж вы здзейснілі памылку, з-за якой пацярпеў увесь калектыў, прызнайцеся ў ёй прама перад сваімі калегамі. Сумленнасць выклікае павагу.
- Выяўляйце ініцыятыву. Адстойвайце свае рашэнні з дапамогай важкіх аргументаў да апошняга. Калі зразумелі сваю няправасць - прызнайце яе, гэта не сорамна.
- Вывучыце сваіх падначаленых. Гэтая інфармацыя дапаможа вам адшукаць «кнопачкі», якія падахвочваюць людзей да працы. Зарплаты і прэміі не адзіны стымул, які падахвочвае чалавека да актыўнасці, аднак і не спрабуйце ім дагаджаць - наўрад ці павагі заслужыць чалавек, які прывык прагінацца.
- Выкарыстоўвайце выразныя фармулёўкі. Старайцеся выказвацца так, каб не зразумець вашых інструкцый ці ж растлумачыць іх няправільна было немагчыма.
Ваш тон павінен быць спакойны. Не выкарыстоўвайце змякчальных слоў «мы, па-мойму, не маглі б вы» і г.д. выразныя адказы і выразныя пытанні - ключ да ўзаемаразумення паміж начальнікам і падначаленымі. - Вашы падначаленыя павінны быць падсправаздачныя вам. Але калі вы правалілі справу і вымушаныя адказваць перад уласным начальствам, бярыце адказнасьць на сябе. Пасля вы можаце зрабіць вымову сваім падначаленым, але спасылацца на іх памылкі перад уласным кіраўніцтвам - верх непрафесіяналізму. Падначаленыя абавязкова ацэняць такую абарону і пранікнуцца да вас павагай.