Адной з найбольш папулярных і любімых парод па праве лічыцца персідская котка. Гэтая домоседка зусім страціла свае паляўнічыя інстынкты і можа жыць толькі ў доме, зусім не маючы патрэбы ў прагулках.
Персідскія кошкі - паходжанне і гісторыя пароды
У Еўропу персідская котка была завезена падарожнікам ў далёкім XVI стагоддзі з Персіі. З сучасным Персіі старажытныя персідскія коткі былі падобныя хіба што густой доўгай поўсцю.
Пазней, у XIX стагоддзі ангельцы падзялілі гэтых даўгашэрсных котак на французскіх і ангорскімі. Французскія разнавіднасці котак былі прысадзісты, мелі магутны касцяк, цяжкую круглявую галаву з вялікімі вачыма. У Нямеччыне крыжавалі ангорскімі котак і нямецкіх лонгхаров. А ў XX стагоддзі амерыканскія селекцыянеры вывелі сучасную персідскую котку з задраным і пляскатым носам і доўгай поўсцю. Так на працягу некалькіх стагоддзяў фармавалася персідская парода котак, вядомая нам сёння.
Персідская котка - характарыстыка пароды
Персідскую котку адрознівае буйное магутнае тулава, круглая галава, маленькія, злёгку закругленыя і шырока пастаўленыя вушкі. Асабліва звяртаюць на сябе ўвагу круглыя выразныя вочы кошкі. Хвост пухнаты, але кароткі і як бы прыземлены. Густая поўсць дасягае ў некаторых асобін даўжыні 20 см. Самец перса важыць да 7 кг, самка - 4-5 кг.
Жаўтавокую персідскія коткі могуць мець просты афарбоўка (чарапахавыя, чорныя, рудыя, белыя)
Кошкі персідскай пароды маюць інтэлігентны і стрыманы характар. Яны прыязныя і далікатныя, таварыскія і преданны свайму гаспадару. Падаюць голас персы вельмі рэдка, а калі ім нешта трэба, то яны проста будуць сядзець побач з гаспадаром і шматзначна глядзець яму ў вочы.
Персы вельмі ахайныя, аднак сыход за імі даволі складзены з-за іх доўгай поўсці.