Кафедральны сабор Ставангера


Нягледзячы на аддаленасць і суровы клімат, Нарвегія з кожным годам толькі набірае папулярнасць у замежных турыстаў, якія мараць атрымаць асалоду ад загадкавымі краявідамі леднікоў і вадаспадаў, убачыць казачнае паўночнае ззянне і ціхамірныя горы. Чароўная краіна прыцягвае гасцей з усяго свету не толькі дзіўнымі прыроднымі скарбам, але і унікальнай культурай, даследаванне якой стане сапраўдным прыгодай. Сярод галоўных архітэктурных славутасцяў Нарвегіі асаблівай увагі заслугоўвае Кафедральны сабор Ставангера - старадаўняя царква, адна з самых старажытных на тэрыторыі дзяржавы.

гістарычныя звесткі

Кафедральны сабор Ставангера (альтэрнатыўнае назва - Ставангерский сабор) уваходзіць у лік 3 найстарэйшых храмаў Нарвегіі. Ён быў пабудаваны, на думку даследчыкаў, у пачатку XII ст. на месцы больш старажытнай царквы ў цэнтральнай частцы аднаго з найбуйнейшых на сённяшні дзень гарадоў краіны, у гонар якога і быў пасля названы. Заснавальнікам царквы лічыцца Сигурд I Крыжак - кіраўнік Нарвегіі ў 1103-1130 гг.

Цікавы факт: дакладна невядома, што з'явілася раней - горад ці храм - аднак большасць вучоных схіляюцца да думкі, што першапачаткова Кафедральны сабор Ставангера быў пабудаваны ў маленькай рыбацкай вёсачцы, якая атрымала статус горада толькі праз 20 гадоў, ў 1125 г.

Архітэктурныя асаблівасці храма

Ставангерский сабор уяўляе сабой трохнефавую базіліку, выкананую ў традыцыйным нармандскага стылі, характэрнымі рысамі якога з'яўляюцца вялікія калоны і вузенькія вокны, не прапускалыя шмат святла.

У пачатку XIII ст. Ставангер практычна цалкам згарэў пры пажары, моцна пацярпела і галоўная святыня горада. З часам храм быў часткова адноўлены, а з боку ўсходняга фасада дабудаваны дзве вежкі ў гатычным стылі, якія не толькі выдатна ўпісаліся ў агульны выгляд сабора, але і дапамаглі адлюстраваць архітэктуру таго часу.

Вялікую цікавасць для турыстаў уяўляе і інтэр'ер Кафедральнага сабора Ставангера. Пасля пажару храм некалькі разоў быў схільны рэканструкцыям: ў 1650 г. Эндру Смітам быў збудаваны амбон, а ў 1957 г. заменены старыя шкла на новыя (вітражныя) - праца Віктара Спарра. Галоўнай жа рэліквіяй храма з'яўляюцца моцы заступніка царквы - Святога Свитина.

Непадалёк ёсць возера, каля якога размешчаны ўтульныя зэдалькі, дзе можна адпачыць і пабыць сам-насам са сваімі думкамі.

Як даехаць да храма?

Дабрацца да Кафедральнага сабора Ставангера дастаткова проста: