Манастыр Святой Брыгіты


Разваліны манастыра святой Брыгіты ў Таліне цяжка назваць руінамі. Былы храм быццам скінуў з сябе ўсю цяжар многіх стагоддзяў, пакінуўшы нашчадкам толькі прывідны сілуэт сакральнай святыні, якая некалі была месцам здабыцця душэўнага спакою і супакаенні пакорлівых манахаў. І цяпер тут адчуваецца нейкая асаблівая энергетыка, працятая духоўнасцю і ціхамірнасцю.

Гісторыя манастыра святой Брыгіты

Ідэя ўзвядзення новага манастыра належала тром заможным купцам з Таліна. Пачалося будаўніцтва ў 1417 годзе пад кіраўніцтвам архітэктара Свальберга, а скончылася толькі ў 1436 годзе.

Манастыр ўзводзіўся пад эгідай Ордэна святой Брыгіты. У тыя часы дадзенае грамадства знаходзілася на піку сваёй папулярнасці. Ордэну належала больш за 70 манастыроў ва ўсёй Еўропе, ад Іспаніі да Фінляндыі.

Брыгіта - дзяўчына з шведскай каралеўскай сям'і, у якой з дзяцінства бывалі бачання. Яна распавядала, што бачыла, як сама Дзева Марыя апранала ёй на галаву залатую карону, а Ісус Хрыстос называў сваёй нявестай. Брыгіта ўсё жыццё заўзята абараняла усіх абяздоленых і няшчасных, заклікала да спынення войнаў і дабілася ў рымскага пантыфіка сцвярджэння свайго Ордэна.

Манастыр святой Брыгіты ў Таліне, на жаль, не прастаяў і двух стагоддзяў. Падчас Лівонскай вайны ён трапіў пад удар рускіх войскаў Івана Грознага. Захаваліся толькі царкоўныя сцены, склепы і манументальны фасад будынка. Пасля гэтага будынак так ніхто і не аднаўляў.

Побач з кляштарам знаходзіцца яшчэ адзін сакральны помнік, толькі значна маладзей - могілкі XIX стагоддзя з вапняковымі магільнымі крыжамі.

У пачатку ХХ стагоддзя побач з кляштарам святой Брыгіты было ўзведзена новы будынак плошчай 2283 м ² (архітэктары Танель Тухал і Ра Лузе). Яно належыць да гэтага часу існуючага Ордэну святой Брыгіты і падзелена на дзве часткі. Адна з іх адкрыта для наведвальнікаў, у іншай вядуць затворнический лад жыцця восем манашак.

Асаблівасці манастыра святой Брыгіты

Першапачаткова манастыр будавалі з дрэва, але ў пачатку XV стагоддзя яго замянілі на каменнае збудаванне. Архітэктура будынка ўяўляе сабой узор тыповага для таго часу стылю - позняй готыкі.

Манастыр святой Брыгіты ў Таліне быў адзіным падобнага роду не толькі ў горадзе, але і на тэрыторыі ўсёй Паўночнай Эстоніі. Агульная яго плошча складала 1360 м², унутраная - 1344 м², заходні партал ўзвышаўся на 35 метраў.

Усе манастыры Ордэна святой Брыгіты будаваліся паводле ўсталяваных правілах, але талінскі праект некалькі адрозніваўся. Галоўны прастол царквы размясцілі ва ўсходняй частцы насуперак традыцыям Бригиттского Ордэна. Прычынай гэтаму паслужылі асаблівасці мясцовага ландшафту. Калі б будынак будавалі па стандартным праекце, уваход у храм знаходзіўся б з боку ракі, што зусім нязручна і непрактычна.

Ёсць яшчэ адно важная характэрная рыса, якая адрознівала манастыр святой Брыгіты ад іншых. Тут жылі адначасова і манахі, і манашкі. Нягледзячы на ​​такі нязвыклы для такіх царкоўных прыстанішча ўклад, правілы размежавання прасторы ў сценах манастыра строга выконваліся. Мужчынскія і жаночыя памяшкання аддзяляліся адна ад адной двума вялікімі дварамі. На паўночным баку жылі манашкі, у паўднёвай частцы манахі. Не сустракаліся яны нават падчас набажэнстваў. Мужчыны на службу прыходзілі ў саму царкву, а жанчыны збіраліся на спецыяльных балконах наверсе.

Шматлікіх турыстаў, якія трапілі сюды першы раз у жыцці, не пакідае адчуванне, што яны тут ужо калісьці бывалі. А ўсё таму, што разваліны манастыра святой Брыгіты ў Таліне неаднаразова адбіліся ў кінафільмах і музычных кліпах.

Інфармацыя для турыстаў

Як дабрацца?

З цэнтра Таліна да манастыра святой Брыгіты можна даехаць на грамадскім транспарце - аўтобусе № 1А, 34а, 8 ці 38. Усе яны спыняюцца ў падземным тэрмінале ГЦ Viru. Пункт прызначэння - прыпынак Pirita.