Якія фактары абумоўліваюць развіццё мачакаменнай хваробы?
Галоўнай прычынай развіцця парушэнні з'яўляецца, як правіла, змяненне працэсаў абмену ў арганізме. У выніку ўтвараюцца нерастваральныя солі, якія ў наступства з'яўляюцца асновай для адукацыі конкрементов.
Таксама варта адзначыць, што нярэдка пры наяўнасці сімптомаў камянёў у нырках ў жанчын, пры высвятленні прычыны становіцца зразумела, што вынікам парушэння стала ўжыванне ў ежу няякасную ваду. Было ўстаноўлена, што найбольш часта парушэння падвяргаюцца людзі, якія пражываюць у рэгіёнах з жорсткай вадой.
Сярод іншых прычын, якія спрыяюць развіццю мачакаменнай хваробы, варта адзначыць:
- анамаліі развіцця мачавой сістэмы;
- паратиреоз;
- хранічныя запаленчыя хваробы мочавыдзяляльнай сістэмы ( цыстыт, піяланефрыт );
- спадчыннасць.
Як звычайна праяўляецца захворванне?
Варта адзначыць, што сімптаматыка практычна заўсёды абумоўленая месцазнаходжаннем самага конкременты. Калі ж казаць пра асноўныя прыкметах дадзенага захворвання, то неабходна назваць:
- Приступообразные болю. Калі камень размяшчаецца ў верхняй частцы мачаточніка або ў самой нырцы, болевыя адчуванні лакалізуюцца з боку спіны ці ж непасрэдна ў галіне падрабрыння. Характар яе можа быць востры, тупы. Інтэнсіўнасць можа змяняцца з перыядычнасцю 20-60 хвілін. Пры выхадзе камянёў з нырак у жанчын сімптомы назіраюцца практычна тыя ж, аднак адбываецца міграцыя боляў. Так, болевыя адчуванні ссоўваюцца ад пачатку са спіны на вобласць жывата, затым у вобласць пахвіны, затым ўнутраную частку сцягна. Разам з тым адзначаецца павелічэнне колькасці мачавыпусканне.
- З'яўленне прымешак крыві ў мачы. Пры гэтым змяняецца і празрыстасць: яна становіцца каламутнай, з дрэнным пахам.
- Пагаршэнне агульнага стану. Часцяком да вышэйпералічаных сімптомаў далучаюцца млоснасць, ваніты. Як правіла, такое назіраецца ў тых выпадках, калі далучаецца інфекцыя і развіваецца піяланефрыт.
Як праводзіцца лячэнне захворвання?
Яшчэ перад тым, як прыступаць да лячэння пры наяўнасці сімптомаў камянёў у нырках ў жанчын, праводзіцца дыягностыка для пастаноўкі дыягназу. Як правіла, яна ўключае ў сябе агляд, збор анамнезу, прызначэнне аналізу мачы, правядзенне УГД органаў малога таза, ураграфія. З дапамогай 2 апошніх метадаў лекарам атрымоўваецца ўсталяваць лік конкрементов, памер іх, лакалізацыю.
Калі ж конкременты настолькі вялікія, што не змогуць самастойна пакінуць мочавыдзяляльнай сістэму, звяртаюцца да драбненню. Праводзіцца яно можа з дапамогай спецыяльнага апарата - литероскопа, у аснове дзеяння якога ляжыць згубнае дзеянне магнітных хваль.
Адкрытыя хірургічныя ўмяшанні ў апошні час практычна не ажыццяўляюцца, з-за іх высокай травматічным і працяглага аднаўленчага перыяду.